Mijn persoonlijke verhaal

Als kind voelde ik weinig aansluiting bij mijn leeftijdsgenoten. Ik voelde me vaak anders, een buitenstaander. Dat gevoel werd groter toen we als gezin naar Duitsland verhuisden toen ik 3 was en vervolgens naar Engeland toen ik 5 was. Als ‘buitenlander’ in Engeland was ik vaak op zoek naar verbinding. Ik was er gelukkig en omarmde de cultuur, maar ik was altijd nieuwsgierig naar mijn afkomst. Op 23-jarige leeftijd keerde ik terug naar Nederland.

Ik ben altijd gefascineerd geweest door de aarde en de wezens die er wonen. Als kind had ik al een grote liefde voor kristallen en stenen. Vaak kwam ik na een wandeling thuis met aparte stenen in mijn zakken. Ik studeerde aardrijkskunde aan de universiteit in Londen en na mijn master in ‘The Geography of Third World Development’ verhuisde ik terug naar Nederland. Mijn doel was werken voor een non-profit organisatie die zich richt op buitenlandse hulp. Dat bleek veel moeilijker dan ik had verwacht, ook vanwege de economische recessie in die periode.

Na een paar jaar besloot ik een andere richting in te slaan. Ik kwam in de ICT terecht. Dat was het begin van een carrière van bijna 25 jaar. In die tijd werkte ik al met de tarot. Mijn eerste tarotkaarten kreeg ik rond mijn 13e. Ik deed leggingen voor vrienden en familie en voelde een grote affiniteit met de kaarten. Het verbaasde me hoe treffend de leggingen waren.

Na ongeveer 15 jaar in de ICT, in een commerciële carrière, besloot ik om geen tijd meer te besteden aan mijn spirituele interesses. Ik stopte met tarotleggingen en ging niet meer op zoek naar stenen. Ik werkte en raakte langzaam steeds verder verwijderd van de dingen die mij echt gelukkig maakten en me het gevoel gaven erbij te horen. Hard werken en een goed salaris verdienen vond ik leuk. Ik had veel leuke collega’s en raakte zelfs bevriend met een paar. Maar het voelde altijd alsof ik tegen de stroom in roeide. Ik was steeds gefocust op de volgende stap en het zoeken naar erkenning. Ik had nooit het gevoel dat ik er echt bij paste. Het was erg vermoeiend.

En toen kreeg ik in 2018 de diagnose darmkanker. Dit was een enorm keerpunt. Ik had meerdere signalen in mijn leven genegeerd, toen mijn intuïtie en gevoel me zeiden dat ik iets moest veranderen; iets moest vinden dat zowel mijn ziel als mijn intellect zou voeden. Ik deed wel een paar halfslachtige pogingen, maar had nooit de moed om echt de stap te zetten. Nu werd ik gedwongen om uit mijn werkende leven te stappen en me te concentreren op mezelf en wat ik nodig had om te genezen.

Een van mijn eerste gedachten, nadat ik hoorde dat de kanker niet was uitgezaaid en dat ik een zeer gunstige prognose had, was dat ik een rozenkwarts nodig had - dit kristal staat voor zelfliefde, genezing en mededogen. Ik droeg een rozenkwartshart en een rozenkwartsarmband tijdens al mijn bestralingssessies en tijdens het slikken van mijn chemotabletten. Ik had ze ook bij me in het ziekenhuis voor de twee operaties die ik moest ondergaan om het laatste deel van de tumor te verwijderen.

Mijn reactie bij een crisis was dus om troost te zoeken in de dingen waarmee ik me als kind zo verbonden voelde. De deur naar mijn spiritualiteit stond nu op een kier. Terwijl ik me concentreerde op mijn herstel, had ik tijd om afstand te nemen van mijn werk. Ik besefte dat het me niet gelukkig maakte, hoewel het me veel had gebracht, en dat ik het pad van iemand anders volgde in plaats van het mijne. Het was de hoogste tijd om mijn eigen pad te volgen - wat dat ook mocht zijn. In deze periode had ik een geweldige coach, Eva. Zij hielp mij te accepteren dat ik kanker had. Dat viel niet mee. Ook hielp ze mij om compassie voor mezelf te hebben en naar mijn hart en lichaam te luisteren.

Tijdens mijn herstelperiode wandelde ik al pratend met mijn zus in Haarlem. Ik lette niet op waar wij liepen en opeens stond ik midden op straat stil. Ik keek naar rechts en zag een spirituele winkel, House of Elder. Ik ging naar binnen en voelde een geweldige, positieve, helende energie. Meteen kocht ik een pak orakel-kaarten (ik was nog niet klaar voor tarot), een dagboek en een spiritueel boek. Ik zag ook dat er workshops en cursussen waren die ik via de winkel kon volgen.

Dit was het begin van het echt heropenen van de deur naar mijn spiritualiteit, mijn intuïtie en het omarmen van mijn ware zelf zodat ik mijn eigen pad kon gaan volgen. Het kostte mij een tijdje om mijn spirituele spieren weer te trainen, maar langzaamaan kwam ik meer in contact met mijn intuïtie en voelde ik dat ik in ieder geval in de goede richting keek, ook al liep ik nog niet op dat pad. Ik dacht na over wat mij gelukkig zou maken en hoe ik anderen van dienst kon zijn.

Een van de dingen waar ik tijdens mijn ICT-carrière de meeste voldoening uit haalde, was het coachen van mijn team en collega's. Dat, in combinatie met mijn ervaring met een geweldige coach die me door een heel moeilijke tijd hielp, deed me beseffen dat ik mensen wil coachen. Om anderen te helpen hun ware pad te vinden, meer gecentreerd te worden en barrières te doorbreken die hen tegenhouden. Voor mij was dat het willen voldoen aan de verwachting die ik dacht dat anderen van mij hadden - om succesvol te zijn, een goed salaris te verdienen, carrière te maken. Jarenlang heb ik mijn tijd en energie gestoken in dingen omdat ik dacht dat anderen dan trots op me zouden zijn. Ik kwam niet in een burn-out terecht, maar voor mij was mijn ziekte de duidelijke boodschap dat ik grote veranderingen moest maken. Mijn plan was om weer aan het werk te gaan, een cursus in coaching te volgen en uiteindelijk mijn eigen coaching praktijk op te richten.

Dit was een ‘verstandig’ plan, aangezien ik mijn salaris kon behouden terwijl ik aan mijn nieuwe coaching carrière werkte. Het universum had echter een ander idee. Ik was pas een paar maanden weer volledig aan het werk toen ik boventallig werd verklaard. Dit was aanvankelijk erg stressvol; niemand voelt zich graag afgewezen. Maar ik realiseerde me dat iemand of iets voor mij zorgde. Dit betekende namelijk dat ik zonder afleidingen aan mijn nieuwe pad kon beginnen en niet vast hoefde te houden aan het verleden.

Om mij volledig in te zetten voor de veranderingen die ik wilde doorvoeren, moest ik moedig zijn. Dus begon ik aan mijn coaching traject en bleef tegelijkertijd mijn spiritualiteit ontwikkelen. Onder de geweldige begeleiding van Felice ging ik weer werken met de tarot en ben ik leggingen gaan doen in House of Elder. Mijn liefde voor de tarot kwam langzaam terug en na een tijd voelde ik mij weer geheel verbonden met de kaarten en de boodschappen die ze brachten. Het voelde voor het eerst in lange tijd dat ik deed wat echt bij mij past. Dat ik mensen kan helpen op mijn eigen, unieke manier.

Tarotleggingen, coachen en het combineren van de tarot met coaching voelt voor mij als een heel natuurlijk iets en ik word er blij van als ik zie wat dit mijn klanten brengt.